گزیده ای از سخنان رئیس جمهور در اولین همایش ملی قوه مجریه در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران:

- نمی‌شود عده قلیلی بگویند مصلحت ملت را ما تشخیص می‌دهیم و خود ملت قادر به تشخیص آن نیست، چطور قدرت تشخیص را برای ملتی قائل نیستیم در حالی که آنها هستند که ما را انتخاب کرده‌اند؟

- وی با بیان اینکه "رییس‌جمهور طبق قانون اساسی تنها کسی است که نماینده کل ملت محسوب می‌شود و بالاترین سطح نمایندگی مردم را دارد، ادامه داد: بخش مهم مردمسالاری در نظام جمهوری اسلامی در انتخاب ریاست جمهوری متبلور می‌شود که همه مردم در آن اعمال اراده می‌کنند؛ البته همه ارکان نظام بر اساس رای مردم است .

- رییس جمهور اراده مردم را انرژی و نیروی دولت در اداره جامعه و مشخص‌کننده جهت حرکت دانست و با تأکید بر اینکه اگر حضور و نقش آفرینی مردم نباشد، نظام سست می‌شود، گفت: اراده مردم تنها انداختن یک کاغذ در صندوق‌ها نیست بلکه هر کسی وقتی تصمیم می‌گیرد که در انتخابات شرکت کند، اراده او می‌تواند به همان اندازه تغییر ایجاد کند؛ وقتی مردم اراده کرده و بخواهند، یک تصمیم محقق می‌شود وگرنه هیچ اتفاقی نخواهد افتاد چرا که محیط بیرونی تابع اراده افراد است.

- دکتر احمدی نژاد تاکید کرد: اینکه با قوانین عادی، نماینده مجلس را به نماینده اقلیت مردم تبدیل کرده و سپس با نماینده اقلیت بخواهیم نماینده اکثریت مردم را کنترل کنیم، این شدنی نیست. نباید احراز صلاحیت و شرایط ریاست جمهوری را در دست عده ای قرار داد که مردم و قانون اساسی چنین اختیاری به آنها نداده اند.

- رییس جمهور با بیان اینکه "تلاش برای دخالت در اجرا مسبوق به سابقه است"، تصریح کرد: متأسفانه عده‌ای خیال می‌کنند هنوز در دوران قاجار بسر می‌برند و استبداد حاکم است و همه‌ حقوق مردم تنها در مجلس متبلور می‌شود؛ در حالی که دستاوردهای انقلاب اسلامی فقط مجلس شورای اسلامی نیست بلکه رییس جمهور با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شود و حتی رهبری نظام نیز با واسطه، توسط مردم انتخاب می‌شوند. 33 سال است که مردم حاکم بر سرنوشت شان هستند و درست نیست که عده‌ای هنوز در دوران گذشته بمانند.

منبع :

http://www.president.ir/fa/43617

با مشایی موافقم

مشایی:وقتی آقای احمدی نژاد آمد، رسانه های خارجی گفتند که او بوی خمینی (ره) می دهد. دولتی سر کار آمد که با قدرت از ارزش ها دفاع کرده و برای خدمت شب و روز نمی شناسد و حالا حاصل عملکردش گاه با دو برابر زمان گذشته از دولت های دیگر و گاه با تمام زمان سپری شده از پیروزی انقلاب اسلامی و گاه با تمام تاریخ معاصر برابری می کند، خوب اینکه بد نیست، بلکه خیلی هم خوب است و اثبات می کند که با پافشاری بر ارزش ها بهتر می شود کشور را اداره کرد و بیشتر کار کرد و نظریات خلاف این، جعلی و غلط است .

http://www.president.ir/fa/43548

با این جملات آقای مشایی کاملا موافق هستم که میگوید حاصل عملکرد دکتر احمدی نژاد گاه با دو برابر زمان گذشته از دولت های دیگر و گاه با تمام زمان سپری شده از پیروزی انقلاب اسلامی و گاه با تمام تاریخ معاصر برابری می کند.

دکتر احمدی نژاد با شعار عدالت وارد میدان شد و مورد حمایت عدالت طلبان قرار گرفت. دستاورد های این دولت که باعث تمایز آن با دولت های قبلی و برتری آن با تمام تاریخ معاصر می باشد را به شرح ذیل بیان میکنم.

1-      اعلام اسامی مفسدان اقتصادی:دکتر احمدی نژاد بارها اعلام کردند که لیست مفسدان اقتصادی در جیبشان است و به موقع اسامی آنها را فاش خواهد کرد و آنها را رسوا خواهد کرد.این اسامی از جیب دکتر بیرون نیامد ولی در عوض بزرگترین اختلاس تاریخ ایران در این دولت رخ داد.پس در این مورد عملکرد دولت با کل تاریخ ایران برابری میکند.

2-      سهام عدالت: در کل تاریخ ایران کسی به مردم سهام عدالت نداده بود و این دولت شجاعانه سهام های یک میلیون تومانی کارخانجات ورشکسته را به مردم واگذار کرد،سهام هایی که نه می توان فروخت،نه می توان خرید و نه می توان سود آن را دریافت کرد،در طول 7 سال فقط یک بار سود آن به عده ای از روستاییان پرداخت شد،آن هم درست قبل از انتخابات 88 که به هیچ وجه جنبه انتخاباتی نداشت.

3-      هدیه به نوزادان: برای اولین بار در تاریخ ایران هدیه ای یک میلیون تومانی به نوزادان پرداخت شد آن هم فقط چند ماه که بعد از آن قطع شد،این یک میلیون تومان هم مانند یک میلیون تومان سهام عدالت است که بود و نبود آن فرقی به حال مردم ندارد.

4-       فرستادن پیام تبریک به اوباما: چطور ما با کشوری دشمنی داریم و هر روز و شب مرگ بر آمریکا از دهان این مردم نمی افتد ولی ریاست محترم جمهوری پیروزی رئیس جمهور این دشمن بزرگ را به او تبریک میگوید؟این نمونه هم در زمان سپری شده از پیروزی انقلاب تا الان اولین مورد است.

5-      تورم: گرانی روز به روز که چه عرض کنم گرانی های ساعتی یکی دیگر از دستاوردهای این دولت می باشد که بخشی از آن ناشی از تحریم ها می باشد که رئیس محترم جمهور در کنفرانس خبری اعتراف کردند که تحریم ها باعث گرانی و آشفتگی بازار ارز و غیره شده است و بخش دیگر تورم ناشی از درست اجرا نشدن قانون هدفمندی یارانه ها می باشد که به دلیل عدم پرداخت یارانه به بخش تولید باعث گران شدن تولیدات داخل گردید.

6-      ببیکاری: از دستاورد های دیگر این دولت بیکاری روز افزون می باشد که نه تنها بیکاران شغلی پیدا نمیکنند،بلکه کسانی که هم شغل داشتند به دلیل تعطیلی کارخانه ها از کار بیکار شده اند.پس وعده های ایجاد شغل های میلیونی توسط دولت محقق نشد.

7-      مسکن مهر: با پروژه مسکن مهر تمام کسانی که مسکن نداشتند به لطف این دولت صاحب سرپناه شدند و دیگر هیچ مستاجری وجود ندارد،فقط این مسکن ها مشکلاتی دارند،از جمله این مشکلات که خیلی هم مهم نیستند می توان به پیشرفت کم و سرعت کم ساخت و سازها اشاره کرد،پروژه مسکن مهر 17000 واحدی پس از 4 سال یک واحدش هم تکمیل نشده است که بتوان در ان زندگی کرد.

8-      سوال از رئیس جمهور: طرح سوال از رئیس‌جمهور در 30 سال گذشته در نظام جمهوری اسلامی ایران یعنی در هشت دوره مجلس سابقه نداشته است و روسای جمهور هیچ‌گاه مورد سوال نمایندگان مجلس واقع نشدند و این هم نمونه دیگر از تمایز این دولت با دولت های قبلی.

9-      از دیگر دستاورد ها و عملکرد های این دولت می توان به جریان معاون اولی مشایی،عزل پی در پی وزرا،عزل وزیر در سفر،قهر و خانه نشینی،زمین های 1000 متری،به استادیوم رفتن بانوان،افزایش نقدینگی،فرار مدیر عامل بانک ملی و...اشاره کرد.

صاحب این قلم از کم و کیف آنچه آیت الله مصباح به آن استناد کرده و نیز از منبعی که خبر بالا به ایشان رسیده اطلاعی ندارد و اصولا موضوع نوشته حاضر، این نیست.بلکه سخن بر سر استنتاجی است که ایشان کرده است. به عبارت بهتر، جناب آقای مصباح، نتیجه گیری دشمن که " رای به عدم کفایت رئیس جمهور، مساوی اثبات اشتباه رهبری است" را پذیرفته است.

فرض کنیم دشمن از آن مقدمه(عدم کفایت سیاسی)، بخواهد این موخره(اثبات اشتباه رهبری) را اثبات کند. کدام منطق عقلانی به ما اجازه می دهد این نتیجه را بپذیریم؟ آیا حضرت استاد ، برای پذیرش سخن دشمن عجله نکرده اند؟

برای ناموجه بودن سخن دشمن (که مورد تایید آیت الله مصباح است)، کافی است به نکته زیر توجه کنیم:

امام خمینی(ره) پس از انتصاب مهندس بازرگان به نخست وزیری ، از او حمایت کردند.(به یاد بیاوریم که ایشان در وصیتنامه خود تاکید کردند که موافق چنین انتخابی نبودند). بعد از آن نیز از ابوالحسن بنی صدر جانانه دفاع کردند به طوری که گاه باعث دلخوری برخی بزرگان می شد. این پشتیبانی، بعدها شامل مهندس موسوی نیز شد. اما هرگز به ذهن کسی خطور نکرد که زیر سوال بردن بازرگان و بنی صدر و موسوی، به معنی اشتباه دانستن رفتارهای حمایت آمیز امام از روسای دولتهاست.

همین رفتار سیاسی را حضرت آیت الله خامنه ای در دوران رهبری خود، در مورد دولت ها ادامه دادند. تعابیرحمایت آمیزی که معظم له نسبت به آقای هاشمی رفسنجانی(رئیس جمهور وقت) دارند هنوز در اذهان باقی مانده است. جمله معروف ایشان در روز انتخابات دوم خرداد1376 که فرمودند:"هیچکس برای من هاشمی نمی شود"برای رئیس هیچ دولتی به کار نرفته است. با این حال هیچ کس چنین استدلال نکرده که زیر سوال بردن شخص هاشمی رفسنجانی و عملکرد دولت او ( که اتفاقا انتقادهای جدی و درستی به آن وارد است) به معنای زیر سوال بردن حمایت رهبری است.

اصولاشیوه حسنه سیاسی امام راحل و حضرت آیت الله خامنه ای، حمایت از دولت ها بوده و شاید در آینده نیز چنین باشد.

وقتی که زمزمه های طرح عدم کفایت سیاسی بنی صدر در مجلس مطرح شد، به اذهان خطور نکرد که این یعنی اثبات اشتباه ! امام در حمایت از بنی صدر. همین گونه است رای ندادن 99نفر معروف به کابینه میرحسین موسوی. و نیز همین گونه است حملات تند به دولتهای هاشمی و خاتمی که گاه آنها را به ضدیت با نظام و اسلام و ارزشها متهم کرده است.

مقام معظم رهبری همان رفتاری را که با دولتهای پیشین داشته اند با آقای احمدی نژاد هم داشته اند. شاید به دلیل ویژگی های شخصی و شخصیتی آقای احمدی نژاد و نیز شرایط سیاسی کشور، لازم بوده است که این حمایت، به شکل دیگری صورت گیرد.

رفتار حکیمانه و کاملا شفاف رهبرمعظم انقلاب ، کاملا قابل درک و دفاع است، اما جا دارد محترمانه و متواضعانه از حضرت آیت الله مصباح و بزرگوارانی چون ایشان، بخواهیم که هزینه رفتار سیاسی شان را خودشان بپردازند و از حساب رهبری برای توجیه عمل خود خرج نکنند. افکار عمومی ، تفاوت رفتار ولی فقیه را با عمل چهره ای سیاسی-جناحی،به خوبی می شناسد.

ناگفته روشن است که این نوشته در باره "طرح عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور" اظهار نظری ندارد و حتی از آن دفاع نمی کند، اما اگر بر فرض هم چنین اتفاقی افتاد، هیچ شائبه ای در باره حمایت مقام معظم رهبری از این و آن ایجاد نمی کند. اگر شائبه ای هست مربوط به بزرگوارانی است که در مقطع ساسی خاص،کنشهایی داشته اند و اکنون دچار تناقض یا پارادوکس شده اند.

نظر سنجی در مورد عملکرد دکتر محمود احمدی نژاد
آیا از عملکرد دکتر محمود احمدی نژاد در دوران ریاست جمهوری ایشان راضی هستید؟ درصد رضایت شما از ایشان چقدر است؟
این نظرسنجی در تاریخ 25 مهر 1391 برگزار شد که نتیجه آن طی یک ماه فعال بودن نظرسنجی بدین صورت میباشد.
آدرس فید نظرسنجی در پیامرسان            /
http://mechanickaraj.parsiblog.com/Feeds/6760919

ما هر انتقادی که به آقای احمدی نژاد داشته باشیم؛ با هر کار کرده و نکرده ایشان که مخالف باشیم، انصاف حکم می‌کند که به خاطر یک مساله از او تشکر کنیم. احمدی نژاد در این چند سال نگاه ما را به سیاست و قدرت کلا عوض کرد و چشمانمان را به روی حقیقت و واقعیت بازتر کرد. آن نگاه سنتی به سیاست را از ما گرفت و واقع بینی را به ما هدیه داد. چه خدمتی از این بالاتر؟

در این چند سال فهمیدیم که سیاست یعنی واقع بینی نه رویاپردازی. فهمیدیم که سیاست، امر مقدسی نیست که برای پیروزی یک نفر در انتخابات، روزه نذر کنیم و طلا و جواهرات عیالمان را خرج ستادش کنیم و عکسش را روی عمامه‌مان بچسبانیم! (عینا در قم اتفاق افتاده) فهمیدیم که هیچ روزی حماسه نیست و هیچ انتخابی، مبدا تاریخ نیست و هیچ شخصی مالک اشتر علی نیست و هیچ رقیبی دشمن و شیطان و بت بزرگ نیست! فهمیدیم که سیاست، بازی است و همه آدمها حتی همان‌ها که حماسه آفرین و معجزه گر و بت‌شکن بودند، در موضع و جایگاه قدرت است که خودشان را نشان می‌دهند.

اگر این را بفهمیم (که مطمئنا خیلی ها در این مدت فهمیده‌اند چون از رفتار و گفتار و مواضعشان معلوم است) ممکن است در جهت گیری‌ها، موضع‌گیری‌ها و انتخاب‌های بعدی جوگیر نشویم و واقعیات را در نظر بگیریم. آن وقت یک نفر را تا آسمان هفتم بالا نمی‌بریم که بعدا برای پایین آوردنش چاره‌ای جز له کردنش نداشته باشیم!

البته ممکن است بعضی‌ها واقع بینی و واقع‌گرایی را مغایر با آرمان خواهی تلقی کنند. در حالی که واقع‌بینی در سیاست یک اصل بدیهی است. به قول دوست بزرگواری، فرض کنید در انتخابات سال 84، هاشمی و کروبی به دور دوم می‌رفتند، آن وقت رای دادن به هاشمی رفسنجانی یک واقعیت بود!

انتخابات آتی هم چنین شرایطی دارد. همان طوری که انتخابات سال 84 حماسه نبود، سال 92 هم حماسه‌ای در کار نیست. (حماسه از جهت نوع انتخاب، وگرنه حضور مردم که همیشه حماسه است) مطمئنا فرق آقای الف و ب با آقای احمدی نژاد، آنقدرها نیست که خیلی به مغزمان فشار بیاوریم. لااقل بدتر از او نیستند. در جایگاه قدرت، همه شبیه همند. پس بدون خلق حماسه، یک رییس جمهور معمولی برای خودمان انتخاب کنیم!

پی نوشت:

اول: اینجا درباره «اشتباه در انتخاب» حرف نزدم، بلکه درباره «اشتباه بعد از انتخاب» صحبت کردم. پس خواهش می کنم دوستان موافق و مخالف، نظر شخصیشان را به اسم من ننویسند.

دوم: معمولا بعد از چنین نوشته هایی، سر و کله آدمهایی پیدا می‌شود که ادعا می‌کنند «ما از اول می‌دانستیم، ما از اول می‌گفتیم و …» جدای از برخی آدم‌ها که می‌شود تا حدودی حق را به آنها داد، بیشتر چنین ادعاهایی از سوی کسانی مطرح می‌شود که در انتخابات گذشته، همه زورشان را زدند ولی رای نیاوردند. بعد دقیقا از فردای انتخابات شروع کردند به مخالفت و انتقام از رای مردم.

این آدمها باید توضیح بدهند که راه حل پیشنهادی آنها از روز اول چه بود؟ جز پیروزی کاندیدای مورد نظرشان؟ (هاشمی، موسوی، کروبی و یا سایر اصلاح طلبان؟) یعنی ادعای چنین جماعتی درباره دانستن و پیش بینی کردنِ اوضاع فعلی، یک موضع انتخاباتی و سیاسی هست. به هرحال مردم به کاندیدای آنها رای ندادند. دیگر از چه چیزی ناراحتند؟

جالب اینکه ما به اشتباه خودمان در بالابردن آدمها معترفیم، ولی این جماعتِ پیشگو، چنان از کاندیداهای خودشان می‌گویند و می‌نویسند که انگار تنها ناجی فرستاده از سوی خدا همان‌ها هستند! پس شما چه فرقی با ما دارید؟!

منبع: آهستان http://www.ahestan.ir/?p=11236